تشخیص گره های لنفاوی زیر بغل در سرطان سینه(ویدئو)

سیستم لنفاوی یکی از سیستم های گردشی در بدن است. گره های لنفاوی تمایل دارند که در زیر بغل، در گردن و در شکم قرار بگیرند. این قابل پیش بینی است که سرطان از پستان ها به غدد لنفاوی انتشار پیدا کند. به هر حال مسئله وجود داشتن یا نداشتن سرطان در گره های لنفاوی ، یکی از مهم ترین فاکتور ها در پیش بینی نتایج است. با تشخیص های زودهنگام سرطان سینه ، در بسیاری از زنان  هنوز بافت های زیر بغل طبیعی هستند؛ بطور مثال در این بیمار (در ویدئو)، عمل ماستکتومی در پستان راست برای برداشتن تومور موجود انجام شد و همچنین برشی اضافه در ناحیه زیر بغل جهت خارج کردن لایه چربی زیر بغل که حاوی ۱۵ تا ۲۰ گره لنفاوی است ایجاد شد. در بررسی گره های لنفاوی ، پزشک از روشی استفاده می کند که به آن مشخص کردن گره های لنفاوی نگهبان گویند. رادیولوژیست، مایع رادیو اکتیو را که خاصیت ردیابی دارد، در پستان بیمار تزریق می کند. این مایع در سیستم لنفاوی نفوذ کرده تا زمانی که در اولین گره لنفاوی زیر بغل تجمع پیدا کند. سپس جراح مقدار ناچیزی رنگ را در پشت نیپل تزریق می کند. رنگ تزریق شده، همان مسیری که مایع رادیو اکتیو طی کرده را دنبال می کند. شمارشگر گایگر، دستگاهی است که رادیواکتیویته را شناسایی می کند و به جراح این اجازه را می دهد که مقداری محدود از بافت لنفاوی را بردارد. گره هایی که شامل رنگ یا مایع رادیو اکتیو بودند برداشته می شوند.

اکثر بیماران در روز جراحی لامپکتومی و بایوپسی گره های نگهبان به خانه می روند. بطور کلی حال بیمار خوب است و می تواند پس از ۴۸ ساعت به محل کار باز گردد.

گره های لنفاوی توسط یک پاتولوژیست مورد بررسی قرار می گیرند و گزارش نهایی در حدود ۴ یا ۵ روز در دسترس خواهد بود. اگر سرطانی در گره های لنفاوی یافت نشده بود، جراحی دیگری برای سرطان نیز لازم نیست.  اگر سرطانی در گره های نگهبان تشخیص داده شدند، جراح تصمیم به جراحی مجدد زیر بغل برای بیمار می گیرد. در این مواقع، بیمار برای انجام عمل جراحی مجدد آماده می شود. حداقل ۱۰ گره لنفاوی برای مشخص شدن وجود سرطان در زیر بغل لازم هستند. در حین عمل جراحی لایه چربی موجود در زیر بغل برداشته می شود. جراح یک لوله را در زیر بغل قرار داده تا مایع لنفاوی را تخلیه کند. جراح معمولا مجبور است یکی از اعصاب حسی را قطع کند تا بتواند کاملا بافت زیر بغل را بردارد و این باعث ایجاد بی حسی در قسمت زیر بغل می شود. بی حسی ایجاد شده بلافاصله بعد از عمل تشدید شده و بهبودی آن بعد از مدت کوتاهی شروع می شود. بعد از حدودا ۴ ماه، اعصاب اضافی جایگزین می شوند و سطح بی حسی اندام، به میزان یک چهارم قبل کاهش می یابد. برای جلوگیری از خشکی مفاصل، بیمار باید بلافاصله بعد از عمل جراحی حرکات بازو را شروع کند تا بتواند حرکات بازو را در تمام جهات حفظ کند. بیمار دستورالعمل هایی برای تمرینات در خانه دریافت می کند و انتظار داریم بیمار پس از ۲ تا ۳ هفته به محل کار بازگردد.

یکی از جدی ترین عوارض اعمال جراحی زیر بغل، ابتلا به لنف ادم یا تورم بازو است. این عارضه می تواند در هر زمانی حتی بعد از سال ها پس از این عمل جراحی برای بیمار رخ دهد. همچنین خطر احتمال با ایجاد هرگونه عفونت افزایش می یابد. این عارضه در اثر قطع شدن عروق لنفاوی می باشد که مانع از گردش مایع لنفاوی می شود. خوشبختانه، تکنیک هایی برای جلوگیری از این عارضه وجود دارد. بصورتیکه فقط حدود ۱۰ تا ۲۰% بیماران در طول عمر خود دچار ادم لنفاوی می شوند.

یک یا دو هفته بعد از عمل جراحی، بیمار وقت ملاقاتی با پزشک خواهد داشت. جراح، محل جراحی را معاینه کرده و حرکت بازو بیمار را ارزیابی می کند.

درصورتیکه عمل موفقیت آمیز باشد، تمام افراد احساس رضایت می کنند.

بیماران اغلب می پرسند که آیا کاملا خوب شدم؟

جواب اینست که نمی دانیم. حتی بعد از جراحی های ماستکتومی، لامپکتومی، مشخص سازی گره های نگهبان و جراحی زیر بغل، برای بیماران این تضمین وجود ندارد که دیگر سرطان از بین رفته است. پزشکان می توانند بگویند که تومور و گره های لنفاوی درگیر برداشته شده اند زیرا ممکن است سلول های سرطانی بطور ناشناخته در جریان خون منتشر شده باشند و همیشه این احتمال وجود دارد که سرطان در ۱، ۵، ۱۰ و یا حتی در ۲۰ سال آینده باز گردد.

خوشبختانه درمان های اضافی، احتمال بازگشت را کاهش می دهند.